Posted on Σεπ 19, 2015
19/9/2015
Οι εκλογές την Κυριακή είναι κάτι παραπάνω από κρίσιμες ως προς το αποτέλεσμά τους και το ποσοστό της αποχής ή του άκυρου. Σε αντίθεση με κάποιες – αφελείς στη καλύτερη περίπτωση – θέσεις κάποιων ότι και αυτή η εκλογική διαδικασία δεν έχει να προσφέρει τίποτα στα λαϊκά στρώματα, το αποτέλεσμα των εκλογών στις 20 του Σεπτέμβρη θα σηματοδοτήσει την έναρξη ή όχι της διαδικασίας ξεπουλήματος ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας και την εφαρμογή ή όχι ρυθμιστικών νόμων που επί της ουσίας θα απαγορεύουν την χρηματοδότηση των ταμείων που έχουν να κάνουν με την επιβίωση των κοινωνικών παροχών στο ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό, στην υγεία και την παιδεία.
Τέτοιοι νόμοι δεν έχουν εφαρμοσθεί σε καμία άλλη χώρα, σκιαγραφώντας το οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο της οικονομικής κατοχής που θα εφαρμόζεται από εδώ και πέρα για τον Ελληνικό λαό, αλλά δείχνει επίσης την απόφαση της Υπερεθνικής και της Σιωνιστικής Ελίτ να γονατίσουν μια για πάντα τα λαϊκά στρώματα μέσω των «αριστερών», «δεξιών» ή «κεντρώων» νέο-ταξίτικων πολιτικών κομμάτων τους.
Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (λιμάνια, αεροδρόμια, κρατικά και δημοτικά ακίνητα, ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου της χώρας που αποτελεί εν δυνάμει τη βάση για την οικονομική αυτοδυναμία ενός λαού) πρακτικά σημαίνει παράδοση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, και αυτοί που έχουν αναλάβει να φέρουν εις πέρας τη διαδικασία αυτή δεν είναι τίποτε άλλο από δωσίλογοι που έχουν συνειδητά επιλέξει, με αντάλλαγμα το προσωπικό τους βόλεμα και τον πλουτισμό τους, να ξεπουλήσουν ολόκληρη τη χώρα, παραδίδοντας τον λαό που ψήφισε καθολικά ΟΧΙ στα μνημόνια και στις πολιτικές λιτότητας, αμφισβητώντας έμμεσα την ίδια την ΕΕ, στο καθεστώς οικονομικής κατοχής. Όπως αντίστοιχα επί της στρατιωτικής κατοχής του 40 οι Τσολάκογλου και τα τάγματα ασφαλείας επέλεγαν να υπηρετήσουν τον ναζιστικό κατακτητή αποδεχόμενοι την πλήρη παράδοση της εθνικής κυριαρχίας στους κατακτητές ενώ ο λαός πέθαινε από την πείνα αγωνιζόμενος, οι σημερινοί ταγματασφαλίτες της Νέας Διεθνούς Τάξης που διαχειρίζεται τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση επιλέγουν την πλήρη παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας στην Υπερεθνική Ελίτ και αγωνίζονται, όλοι μαζί, από την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ, υπέρ των ανοιχτών και απελευθερωμένων αγορών.
Οι ρυθμιστικοί νόμοι για αυτόματη προσαρμογή των δημοσιονομικών ελλειμμάτων έχουν στόχο, πέρα από τη στέρηση κάθε ίχνους οικονομικής κυριαρχίας, το στραγγαλισμό της χρηματοδότησης των δημόσιων ταμείων. Αυτό σημαίνει ότι ουσιαστικά οι εφαρμοστικοί νόμοι του 3ου «αριστερού» μνημονίου απαγορεύουν την κρατική χρηματοδότηση προς τα κοινωφελή ταμεία και επί τοις ουσίας καταργούν ακόμα και στην προηγούμενη μορφή του το συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό τομέα αλλά και τη δημόσια υγεία και παιδεία. Εφόσον θα εκλείπει σταδιακά η κρατική χρηματοδότηση στα ταμεία, η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χαρακτήρα βασικών κοινωνικών αγαθών οι οποίοι είναι θέμα επιβίωσης των λαϊκών στρωμάτων, είναι η μόνη «επιλογή». Κοινωνικές παροχές οι οποίες δε χαρίστηκαν στον Ελληνικό λαό αλλά μάτωσε για να τις κατακτήσει, σήμερα ξηλώνονται εκ θεμελίων. Παράλληλα η αύξηση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας στους αγρότες και σε άλλες κοινωνικές ομάδες με την παραμονή των χαρατσιών στα σπίτια και στην μικρή περιουσία του λαού, δείχνει το μέτρο της εξαθλίωσης που θα επικρατήσει με την εφαρμογή του 3ου μνημονίου μετά τις εκλογές και ενώ τα τεράστια ποσοστά ανεργίας θα παραμένουν και θα αυξάνονται αφού και η αντίστοιχη φορολογία στις μικρές επιχειρήσεις θα παγιωθεί σε πρωτοφανή επίπεδα – ακόμα και πάνω από το 50% – που θα κάνουν μη βιώσιμη τη λειτουργία όσων έχουν ακόμη απομείνει.
Είναι λοιπόν σαφές ότι οι εκλογές αυτές αποτελούν σημείο καμπής για την εφαρμογή ή όχι του καθεστώτος οικονομικής κατοχής της χώρας και την παράδοση της εθνικής της κυριαρχίας. Γι’ αυτό άλλωστε προγραμματίστηκαν άρον άρον οι σημερινές εκλογές, για να σχηματιστεί η επόμενη φίλο-ΕΕ κυβέρνηση, η οποία μάλιστα θα στηρίζεται στην «για πρώτη φορά Αριστερά», και θα προχωρήσει στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων του τελευταίου μνημονίου.
Οι άθλιες δικαιολογίες που εκστομίζονται από τους «αριστερούς του χαβιαριού» του ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς ούτε τους τελευταίους κρετίνους αυτής της χώρας μπορούν να πείσουν, πέρα από τους γνωστούς βολεμένους του πελατειακού τους κράτους στην ΕΡΤ και αλλού και την ίδια την Ελληνική ελίτ γενικότερα.
Τα περί «σκληρής διαπραγμάτευσης» του ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές και του «αδιεξόδου» που οδήγησε στην υπογραφή του 3ου μνημονίου είναι «δικαιολογίες» για ηλίθιους, όπως προφανώς θεωρούν οι Τσιπρο-Φλαμπουράρηδες την βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι βλακώδη ψευδο-επιχειρήματα γιατί:
1. Η φίλο-ΕΕ προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ και η στήριξή του σε βασικά νομοθετήματα (Μάαστριχτ) που προϋπέθεταν την πλήρη εξάρτηση της οικονομίας της χώρας δεν είναι πρόσφατο «στραβοπάτημα» των απατεώνων αυτών, αλλά η βασική τους πολιτική γραμμή από τότε που συγκροτήθηκαν ως πολιτική οργάνωση και έστρεφαν σιγά-σιγά την νεολαία στην απάθεια προπαγανδίζοντας την αλλαγή της ΕΕ «από τα μέσα», ενώ υποστήριζαν εμμέσως πλην σαφώς κάθε Νατοϊκή εισβολή, λειτουργώντας ως «αριστερό» πλυντήριο της πιο επαίσχυντης προπαγάνδας που συνοδεύει το μακέλλεμα των λαών που αγωνιζόντουσαν και αγωνίζονται για την οικονομική τους αυτοδυναμία, δηλαδή την εθνική τους κυριαρχία. Ακόμα και οι «διαφωνούντες» της «αριστερής πλατφόρμας» δεν αμφισβήτησαν ποτέ την ενσωμάτωση της χώρας στις ανοιχτές και απελευθερωμένες αγορές, αλλά υπερθεμάτιζαν κιόλας μέχρι τελευταία στιγμή για την «αναγκαιότητα» να είμαστε ως χώρα εξαρτημένοι από αυτές.
2. Το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ ήξερε πολύ καλά ότι η διακοπή ρευστότητας ήταν θέμα χρόνου να έρθει, καθώς το ίδιο μέτρο εφαρμόστηκε και στην Ιρλανδία αλλά και στη Κύπρο. Με άδεια ταμεία λοιπόν και με capital controls ήταν αναμενόμενο οποιαδήποτε κυβέρνηση να υποκύπτει στις ορέξεις των αφεντικών της. Το ερώτημα επομένως δεν είναι τι να έκανε εκείνη τη στιγμή κάθε κυβέρνηση, αλλά τι δεν έκανε ώστε να μην φτάσει εκεί…. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ότι ήταν απολύτως απαραίτητο. Δηλαδή οδήγησε ένα ολόκληρο λαό που μέρος του τον ψήφισε για να «σκίσει τα μνημόνια», στην ύστατη στιγμή χωρίς σχέδιο αντιμετώπισης των αναμενόμενων κινήσεων εκβιασμού από την ΕΕ.
3. Ακόμα και να υποθέσουμε ως δήθεν ηλίθιοι… ότι δεχόμαστε το «επιχείρημα», ότι ξαφνικά οι βολεμένοι επιτελικοί του ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβαν ότι το ανύπαρκτο «πρόγραμμά» τους ήταν ανεφάρμοστο, γιατί δεν παραιτήθηκαν ως όφειλαν από την κυβέρνηση καταγγέλλοντας το ξεπούλημα της χώρας και του λαού της; Για να γλυτώσουν όπως λένε την «χειρότερη καταστροφή», παπαγαλίζοντας τη φθηνή προπαγάνδα της ΕΕ; Και γιατί επιμένουν να φέρουν εις πέρας αυτοί την εφαρμογή των νόμων του μνημονίου μετά τις εκλογές και δεν άφησαν το έργο αυτό στους υποτιθέμενους πολιτικούς τους αντιπάλους; Γιατί όλο αυτό τον καιρό αρνούνταν κατηγορηματικά -όχι ότι έχουν – αλλά ακόμη και να σκεφτούν για εναλλακτικό σχέδιο προστασίας των λαϊκών στρωμάτων; Γιατί προφανώς κανένα άλλο από τα ήδη φθαρμένα κόμματα δε θα είχε πιθανότητα να φέρει εις πέρας τη μεγαλύτερη πολιτική απάτη που έχει γνωρίσει ο Ελληνικός λαός. Τα Think Tanks της Υ/Ε που επισκέπτονταν ο ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση γνώριζαν εκ των προτέρων ότι η προτεκταριοποίηση της χώρας περνάει μέσα από την διακυβέρνηση μιας ψευτο-αριστερής κυβέρνησης που θα υποστήριζε συνειδητά την παραμονή της χώρας μέσα στην ΕΕ/ΟΝΕ και την πλήρη ενσωμάτωσή της στην Νέα Διεθνή Τάξη.
Πλέον οι ευθύνες δεν βαραίνουν μόνο το ΣΥΡΙΖΑ ή τους υποτιθέμενους διαφωνούντες του στη «Λαϊκή ενότητα» που τον υποστήριζαν στην εξουσία μέχρι την τελευταία στιγμή και τώρα το παίζουν ως ο «νέος ΣΥΡΙΖΑ» απέναντι στον παλιό… Από εδώ και πέρα βαραίνουν εξίσου κάθε ψηφοφόρο που θα δώσει τη ψήφο σε αυτό το δοσίλογο κόμμα. Δοσίλογοι δεν είναι μόνο αυτοί από το πολιτικό προσωπικό που παραχωρούν την εθνική κυριαρχία της χώρας, η οποία είναι προϋπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης, αλλά και αυτοί που τους στηρίζουν από κάτω και πλέον δεν έχουν καμία δικαιολογία.
Είναι λοιπόν φανερό ότι είναι επιτακτική ανάγκη να μη πάει καμία λαϊκή ψήφος στους απατεώνες του ΣΥΡΙΖΑ που περιμένουν με ανυπομονησία να ξεσκίσουν σαν ύαινες τον Ελληνικό λαό μετά τις εκλογές κατ’ εντολή των αφεντικών τους. Η αποχή και το άκυρο επίσης, θα λειτουργήσει υπέρ των δυο ευρωφασιστικών κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και υπέρ των ίδιο δωσίλογων κομμάτων ΠΑΣΟΚ που το ξέρουμε από παλιά, και του νεόκοπου μιντιακού κόμματος Ποτάμι («υπογράψτε ό,τι σας δώσουν») και όποιων άλλων συνεργασιών τους. Είναι επόμενο ότι η ψήφος πρέπει να υποστηρίξει αντι-ΕΕ ή εν δυνάμει αντί-ΕΕ κόμματα με μόνο λόγο να μην ισχυροποιηθούν και να βγουν αποδυναμωμένοι την επομένη, ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ και κάθε ευρω – φασιστικό κόμμα.
Αυτή είναι «λύση ανάγκης» αποκλειστικά μόνο για αυτές τις εκλογές για τους παραπάνω λόγους που είπαμε. Δε σημαίνει βέβαια ότι περιμένουμε τίποτα από οργανώσεις που δεν αμφισβητούν όχι απλά την ΕΕ αλλά το ίδιο το πλαίσιο των ανοιχτών και απελευθερωμένων αγορών, συγκροτώντας πρόγραμμα οικονομικής αυτοδυναμίας. Δεν περιμένουμε τίποτα από οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που έχουν καταντήσει παραρτήματα και φερέφωνα της Υπερεθνικής και της Σιωνιστικής Ελίτ, μαζεύοντας στις τάξεις τους ό,τι πιο αντιδραστικό υπάρχει απλά για να συνεχίσουν να υπάρχουν ως οργανώσεις, μήπως και πάρουν καμιά θεσούλα στη Βουλή και βολευτεί και κανένας από δαύτους.
Γι’ αυτό μετά τις εκλογές επιβάλλεται η μαζική συγκρότηση ενός παλλαϊκού Μετώπου για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση, ακριβώς για την πραγματική ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ του Ελληνικού λαού που περνάει μέσα από την συγκρότηση της οικονομικής του αυτοδυναμίας, η οποία ορίζει το βαθμό της εθνικής κυριαρχίας. Και η εθνική κυριαρχία ενός λαού είναι προϋπόθεση για κάθε κοινωνική αλλαγή και όχι το αντίθετο όπως παραπλανητικά εξαπατούν οργανώσεις της αριστεράς – με ή χωρίς εισαγωγικά.
Αν περιμέναμε τον «σοσιαλισμό τώρα» να μας σώσει από τα ναζιστικά στρατεύματα, προφανώς η ιστορία της Ελληνικής αντίστασης θα ήταν πολύ διαφορετική, όπως και η σημερινή απήχηση διαφόρων κομουνιστικών κομμάτων που ένα κομμάτι τους επέλεξε σωστά να συγκροτήσει το ΕΑΜ για να αγωνιστεί μέσα από τον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα και για την κοινωνική τους απελευθέρωση.
Οι σημερινοί «κομουνιστές» είναι προφανώς πιο… «επαναστάτες» από τους τότε!
